บุปผาในม่านหมอก - ตอนที่11: ไฟใต้เงาจันทร์ โดย Aranya726 @Plotteller

เมื่อม่านหมอกหนาปกคลุมหุบเขาหลินซาน, บุปผาแห่งสวรรค์ที่บานเพียงหนึ่งครั้งในรอบร้อยปี กลับกลายเป็นกุญแจสำคัญในการเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของทั้งอาณาจักร เซี่ยเหมยหลาน, หญิงสาวจากตระกูลช่างสมุนไพร, ได้พบกับชายหนุ่มปริศนาในหมอกหนา, ม่ออวิ๋น ผู้สูญเสียความทรงจำและรู้เพียงว่าเขากำลังถูกตามล่า ด้วยสายตาที่เศร้าหมองและการปรากฏตัวที่ไม่อาจหลีกหนีจากการตามหา เขาคือผู้มีชาติกำเนิดสูงส่งที่ถูกหักหลังจนต้องหลบหนีมายังหุบเขานี้ ท่ามกลางการตามล่าของผู้มีอำนาจและการเปิดเผยความลับที่ซ่อนอยู่ในอดีต, รักและความลับ จะเป็นแรงขับเคลื่อนที่จะพาพวกเขาก้าวข้ามอุปสรรคและเผชิญหน้ากับชะตากรรมที่ไม่อาจหลีกหนีได้

บุปผาในม่านหมอก - ตอนที่11: ไฟใต้เงาจันทร์ โดย Aranya726 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ลึกลับ,ย้อนยุค,จีน,ดราม่า,โรแมนติก,ย้อนยุค,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Aranya726

เรื่องย่อ

ในหุบเขาหลินซานซึ่งปกคลุมด้วยม่านหมอกตลอดปี มีตำนานเล่าว่ามี "บุปผาแห่งสวรรค์" บานเพียงหนึ่งครั้งในรอบร้อยปี ผู้ใดได้ครอบครอง จะสามารถขอพรได้หนึ่งข้อ

เซี่ยเหมยหลาน หญิงสาวจากตระกูลช่างทำสมุนไพรผู้แร้นแค้น ได้บังเอิญพบกับชายหนุ่มปริศนาในม่านหมอก เขาไม่รู้ชื่อของตนเอง ไม่รู้ที่มา รู้เพียงว่าถูกลอบสังหารและตื่นขึ้นในหุบเขาแห่งนี้

เธอจึงตั้งชื่อให้เขาว่า "ม่ออวิ๋น" (หมอกไม่รู้ทิศ)

ในขณะที่เหมยหลานพยายามรักษาเขาให้หายดีและค้นหาตัวตนแท้จริงของม่ออวิ๋น ทั้งคู่เริ่มผูกพันกันอย่างลึกซึ้ง แต่แล้วโชคชะตาก็นำพาให้เหมยหลานถูกตามล่า โดยขุนนางใหญ่องค์หนึ่งที่ต้องการครอบครอง "บุปผาแห่งสวรรค์"

ความลับค่อยๆ เปิดเผยว่า ม่ออวิ๋นคือรัชทายาทที่หายสาบสูญของแคว้นฉู่ ผู้ถูกหักหลังและทำให้สูญเสียความทรงจำ และ "บุปผาในม่านหมอก" ก็คือกุญแจแห่งการเปลี่ยนแปลงราชบัลลังก์

สารบัญ

เนื้อหา

ตอนที่11: ไฟใต้เงาจันทร์

รุ่งเช้า เมฆหมอกยังปกคลุมฟากฟ้า แต่ภายในใจของม่ออวิ๋นกลับชัดเจนกว่าครั้งใด เขาก้าวเท้าเข้าสู่เขตชานเมืองที่ล้อมรอบ “จวนม่อ” ดินแดนแห่งอดีตที่บัดนี้กลายเป็นเงาไร้ชีวิต

ม่อหลิงยืนรออยู่หน้าทางเข้า ด้านหลังคือประตูไม้บานใหญ่ที่ถูกทิ้งร้างและปกคลุมด้วยเถาวัลย์

“เจ้าเลือกที่จะมา” ม่อหลิงเอ่ย

“ข้าเลือกที่จะรู้” ม่ออวิ๋นตอบกลับ ดวงตาแน่วแน่

ทั้งสองเดินเข้าไปในจวนเงียบๆ เสียงฝีเท้าดังสะท้อนในห้องโถงที่ครั้งหนึ่งเคยรุ่งเรือง

ม่อหลิงนำเขาไปยังห้องลับใต้ดิน เปิดทางสู่ห้องเก็บบันทึกของตระกูล

ม่ออวิ๋นใช้มือปัดฝุ่นจากม้วนตำราเก่า และหยิบสิ่งหนึ่งขึ้นมา จดหมายที่ลงชื่อว่า “ท่านแม่”

“...หากวันหนึ่งเจ้าพบจดหมายฉบับนี้

แสดงว่าเจ้ากลับมาในฐานะมนุษย์ ไม่ใช่นักฆ่า

ข้ารู้ว่าข้าช่วยเจ้าไม่ได้ในคืนที่เจ้าถูกลักพาตัวไปยังสำนักเงาพิรุณ

แต่ข้าภาวนาว่าความดีในตัวเจ้าจะยังหลงเหลืออยู่

และเจ้าจะไม่ลืมว่าเจ้าคือม่ออวิ๋นแห่งตระกูลม่อ มิใช่เงาในความมืด…” มือของเขาสั่นขณะอ่าน ม่อหลิงยืนนิ่งอยู่ข้างหลัง

“แม้แต่แม่ก็รู้ว่าเจ้ายังมีแสงสว่าง” เขากล่าวเบาๆ “แต่เจ้าลืมมันไปนานแล้ว”

ม่ออวิ๋นหลับตาลงครู่หนึ่ง สูดลมหายใจลึก แล้วเอ่ยอย่างชัดถ้อย

“ข้าจะคืนทุกความทรงจำ ไม่ว่ามันจะเจ็บเพียงใด

แต่ข้าจะไม่เป็นนักฆ่าอีก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

ม่อหลิงมองเขาอย่างนิ่งงัน ก่อนพยักหน้า

“ถ้าเช่นนั้น...ข้าจะอยู่เคียงข้างเจ้า ไม่ใช่เพื่ออดีต แต่เพื่อสร้างอนาคตใหม่ด้วยกัน”

ทันใดนั้นเสียงระเบิดดังสนั่นจากทิศตะวันตกของจวน

ม่านควันสีดำลอยขึ้น และเสียงกรีดร้องของชาวบ้านดังมาจากทิศทางเดียวกัน!

ม่ออวิ๋นชักดาบไม้ไผ่ที่แขวนข้างเอว หันขวับไปทางเสียง

“เงาพิรุณ...ยังไม่ยอมปล่อยข้าไปงั้นหรือ?”

ม่อหลิงกล่าวเสียงต่ำ

“ไม่ใช่แค่เจ้าแต่คราวนี้ พวกมันมาตามล่าทุกคนที่เกี่ยวข้อง”