บุปผาในม่านหมอก - ตอนที่16: ผู้แฝงเงาในราตรี โดย Aranya726 @Plotteller

เมื่อม่านหมอกหนาปกคลุมหุบเขาหลินซาน, บุปผาแห่งสวรรค์ที่บานเพียงหนึ่งครั้งในรอบร้อยปี กลับกลายเป็นกุญแจสำคัญในการเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของทั้งอาณาจักร เซี่ยเหมยหลาน, หญิงสาวจากตระกูลช่างสมุนไพร, ได้พบกับชายหนุ่มปริศนาในหมอกหนา, ม่ออวิ๋น ผู้สูญเสียความทรงจำและรู้เพียงว่าเขากำลังถูกตามล่า ด้วยสายตาที่เศร้าหมองและการปรากฏตัวที่ไม่อาจหลีกหนีจากการตามหา เขาคือผู้มีชาติกำเนิดสูงส่งที่ถูกหักหลังจนต้องหลบหนีมายังหุบเขานี้ ท่ามกลางการตามล่าของผู้มีอำนาจและการเปิดเผยความลับที่ซ่อนอยู่ในอดีต, รักและความลับ จะเป็นแรงขับเคลื่อนที่จะพาพวกเขาก้าวข้ามอุปสรรคและเผชิญหน้ากับชะตากรรมที่ไม่อาจหลีกหนีได้

บุปผาในม่านหมอก - ตอนที่16: ผู้แฝงเงาในราตรี โดย Aranya726 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ลึกลับ,ย้อนยุค,จีน,ดราม่า,โรแมนติก,ย้อนยุค,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Aranya726

เรื่องย่อ

ในหุบเขาหลินซานซึ่งปกคลุมด้วยม่านหมอกตลอดปี มีตำนานเล่าว่ามี "บุปผาแห่งสวรรค์" บานเพียงหนึ่งครั้งในรอบร้อยปี ผู้ใดได้ครอบครอง จะสามารถขอพรได้หนึ่งข้อ

เซี่ยเหมยหลาน หญิงสาวจากตระกูลช่างทำสมุนไพรผู้แร้นแค้น ได้บังเอิญพบกับชายหนุ่มปริศนาในม่านหมอก เขาไม่รู้ชื่อของตนเอง ไม่รู้ที่มา รู้เพียงว่าถูกลอบสังหารและตื่นขึ้นในหุบเขาแห่งนี้

เธอจึงตั้งชื่อให้เขาว่า "ม่ออวิ๋น" (หมอกไม่รู้ทิศ)

ในขณะที่เหมยหลานพยายามรักษาเขาให้หายดีและค้นหาตัวตนแท้จริงของม่ออวิ๋น ทั้งคู่เริ่มผูกพันกันอย่างลึกซึ้ง แต่แล้วโชคชะตาก็นำพาให้เหมยหลานถูกตามล่า โดยขุนนางใหญ่องค์หนึ่งที่ต้องการครอบครอง "บุปผาแห่งสวรรค์"

ความลับค่อยๆ เปิดเผยว่า ม่ออวิ๋นคือรัชทายาทที่หายสาบสูญของแคว้นฉู่ ผู้ถูกหักหลังและทำให้สูญเสียความทรงจำ และ "บุปผาในม่านหมอก" ก็คือกุญแจแห่งการเปลี่ยนแปลงราชบัลลังก์

สารบัญ

เนื้อหา

ตอนที่16: ผู้แฝงเงาในราตรี

สำนักเงาพิรุณในยามราตรี สงัด เย็นเยียบ และคล้ายไร้ชีวิตกำแพงสูงเรียบ หอคอยไร้แสงสว่าง

แต่ม่ออวิ๋นรู้ทุกเงาทุกมุมมีสายตาซ่อนอยู่

เขาเดินเท้าเปล่าเข้าไปในป่าไผ่หน้าเขตหลัก

เท้าเหยียบบนผืนหิมะ ไม่มีเสียง

แสงจันทร์ส่องกระทบดาบไม้ไผ่ในมือเขา เงาวาวสลับเงาไม้

ในพริบตา เงาสองร่างพุ่งออกมาจากต้นไม้ทั้งซ้ายขวา

แต่ยังไม่ทันเข้าถึงตัว ม่ออวิ๋นก็กวาดดาบไม้ในอากาศเป็นครึ่งวง

เสียง “เพล้ง” ดังขึ้น ทั้งสองร่างร่วงลงพร้อมกัน ไม่ทันได้มองหน้าเขาด้วยซ้ำ

ม่ออวิ๋นไม่หยุดเดินแม้ครึ่งก้าว

“ทุกก้าวที่ข้าเดิน…คือเครื่องบรรณาการให้ทุกชีวิตที่ข้าพรากไป”

[หอวิญญาณม่วง : ชั้นล่างสุด]

ซินไป่ยังคงนั่งพิงผนังเย็นเยียบ

แม้ร่างจะอ่อนแรง แต่จิตใจยังตื่นรู้

เขาสัมผัสได้ถึงบางอย่างแรงสั่นสะเทือนจากพื้นดิน และกลิ่นอายหนึ่งเดียวที่เขาไม่เคยลืม

ประตูเหล็กเปิดออกช้าๆ

ม่ออวิ๋นยืนอยู่ในเงา ดวงตาแน่วแน่เหมือนวันแรกที่พบกัน

“เจ้ามาแล้ว...” ซินไป่พูดด้วยเสียงแผ่ว

ม่ออวิ๋นเดินเข้าไป ถอดผ้าคลุมคลุมร่างอีกฝ่ายไว้ ก่อนเอ่ยเสียงเบา

“ข้าเคยลืมเจ้า…แต่หัวใจข้าไม่เคยลืมว่าใครทำให้ข้ารอดในคืนที่มืดมนที่สุด”

ซินไป่พยายามลุกขึ้นแต่ทรุดลง ม่ออวิ๋นรับเขาไว้ทัน

“เงาพิรุณ…มันยังไม่ยอมปล่อยเจ้า” ม่ออวิ๋นสบตาเขาแน่น

“แต่คราวนี้ข้าจะไม่ทิ้งเจ้าไว้อีก”

[บนหอคอย – ไป๋เหอ]

เขามองภาพจากยันต์สะท้อนแสงด้วยรอยยิ้มบางๆ

“ดี…หากเจ้าจะพาเขาไป ข้าก็อยากเห็นว่าเจ้าจะรับมือกับ ‘พวกเขา’ ได้อย่างไร”

เงาหกสายเคลื่อนตัวจากหลังม่าน

หกนักฆ่าระดับจ้าวยุทธ เงาทั้งหกทิศของเงาพิรุณผู้เคยเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับม่ออวิ๋นในอดีต