“ในห้องพักราคาถูกที่ใครๆ ก็เมิน…เธอพบกระจกเก่าใบหนึ่งที่ไม่เคยสะท้อนเพียงเงา แต่สะท้อนความตาย ความลับ และอดีตที่ไม่มีวันหลุดพ้น”
ลึกลับ,ระทึกขวัญ,แฟนตาซี,แฟนตาซี,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“ในห้องพักราคาถูกที่ใครๆ ก็เมิน…เธอพบกระจกเก่าใบหนึ่งที่ไม่เคยสะท้อนเพียงเงา แต่สะท้อนความตาย ความลับ และอดีตที่ไม่มีวันหลุดพ้น”
ผู้แต่ง
Aranya726
เรื่องย่อ
เมื่อ ลีน่า นักศึกษาหญิงปีสุดท้าย ย้ายเข้าหอพักเก่าที่เคยถูกปิดตายไปนานหลายปี เพราะค่าเช่าราคาถูกจนเหลือเชื่อ เธอจึงไม่ลังเล…แต่กลับพบว่าในห้องพักของเธอมีกระจกบานหนึ่งตั้งอยู่ตรงมุมห้องกระจกที่ไม่มีใครกล้าแตะ และไม่เคยสะท้อนเธอเพียงคนเดียว
คืนแล้วคืนเล่า เธอได้ยินเสียงกระซิบ แว่วหัวเราะจากที่ว่างเปล่า เงาดำเริ่มเคลื่อนไหวในมุมสายตา และเพื่อนร่วมหอเริ่มหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ลีน่าต้องสืบหาความจริงว่า ใคร คือเงาในกระจก และ ทำไม ห้องพักนี้จึงไม่มีใครกล้าอยู่มานานถึง 27 ปี พร้อมทั้งเปิดโปงปริศนาเกี่ยวกับ “อีฟ” เด็กสาวที่เคยอยู่ห้องนี้…และไม่เคยจากไปจริงๆ
แต่ยิ่งเธอเข้าใกล้ความจริงมากเท่าไหร่…สิ่งที่สะท้อนในกระจกกลับยิ่ง “อยากเป็นเธอ” มากขึ้นทุกที
เสียงล้อกระเป๋าเดินทางลากผ่านพื้นปูนเก่าๆ ดังสะท้อนอยู่ในโถงหอพักที่เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเอง
ลีน่ายืนอยู่หน้าประตูห้องหมายเลข 402 ด้วยหัวใจที่เต้นแผ่วๆ อย่างตื่นเต้นและประหลาดใจ หอพักแห่งนี้เงียบ…เงียบจนผิดปกติ ทั้งที่อยู่ในเขตมหาวิทยาลัยแท้ๆ ทำไมถึงเหมือนไม่มีใครอาศัยอยู่เลย?
เธอก้มมองกุญแจห้องในมืออีกครั้ง ตรงพวงกุญแจมีแผ่นป้ายสีเงินจางๆ เขียนไว้ว่า “ห้อง 402 ห้ามย้ายเข้าเกิน 3 เดือน” เธอขมวดคิ้ว แต่คิดว่าอาจเป็นมุกแปลกๆ ของเจ้าหน้าที่ดูแลหอที่พูดน้อยและแสดงสีหน้าไม่ต้อนรับตั้งแต่แรก
แกร๊ก
บานประตูไม้เก่าถูกผลักเปิด กลิ่นฝุ่นและไม้ผุโชยแตะจมูกทันที ลีน่ายกมือขึ้นปิดจมูกเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน
ห้องพักเงียบและเรียบง่าย มีเตียงเดี่ยว โต๊ะไม้ และตู้เสื้อผ้า แต่สิ่งที่สะดุดตาที่สุด…คือกระจกบานใหญ่สูงจรดเพดานตั้งอยู่ริมผนังตรงข้ามเตียง
มันไม่เหมือนกระจกธรรมดา เป็นกระจกกรอบไม้แกะสลักลวดลายคล้ายเถาวัลย์ มีฝุ่นจับจนแทบมองไม่เห็นภาพสะท้อน เธอเดินเข้าไปใกล้ เอื้อมมือปัดฝุ่นเบาๆ
แกรกก…
เสียงแปลกๆ ดังขึ้นจากด้านหลังกระจก ราวกับมีบางอย่างขูดอยู่ข้างใน เธอชะงัก…มองไปรอบห้อง ไม่มีอะไรผิดปกติ นอกจากเงาของตัวเองที่เริ่มชัดขึ้นหลังจากฝุ่นลดลง
เงาของเธอ…แต่ดูเหมือนจะยิ้มก่อนที่เธอจะยิ้ม
เธอกลืนน้ำลาย ก่อนจะหันหลังกลับไป หัวใจเต้นแรงอย่างไร้เหตุผล แล้วพยายามไล่ความคิดโง่ๆ ออกจากหัว
“คิดมากไปเอง…มันก็แค่กระจก”
เธอจัดของ ใช้เวลาทั้งบ่ายทำความสะอาดห้อง พอตกเย็นก็เดินไปรับของจากร้านสะดวกซื้อแถวหน้ามหาวิทยาลัย เมื่อกลับเข้ามาอีกครั้ง…ห้องยังคงเงียบ ไม่มีอะไรผิดปกติ
กระจกยังอยู่ที่เดิม
แต่คราวนี้บนผิวกระจกมีฝ้าขาวๆ เป็นรูปมือเล็กๆ เหมือนมีคนแนบมือไว้จากด้านใน
ลีน่าหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น หัวใจร่วงไปที่ตาตุ่ม เธอเดินเข้าไปช้าๆ ก่อนใช้มือเช็ดฝ้าขาวนั้นออก แต่มันไม่หาย
มันไม่ใช่ฝ้า มันอยู่ข้างในกระจก
เธอรีบเบนสายตาออก หายใจไม่ทัน บรรยากาศในห้องเหมือนหนาวเย็นขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ เสียงนาฬิกาเดินดังขึ้นหนักหน่วงผิดปกติ และเมื่อลีน่าหันกลับไปมองกระจกอีกครั้ง…
ในนั้นไม่มีเงาของเธอ
มีเพียงร่างผู้หญิงผมยาวในชุดนักเรียน…ยืนอยู่ในตำแหน่งเดียวกับเธอ
และเธอกำลังยิ้ม