“ในห้องพักราคาถูกที่ใครๆ ก็เมิน…เธอพบกระจกเก่าใบหนึ่งที่ไม่เคยสะท้อนเพียงเงา แต่สะท้อนความตาย ความลับ และอดีตที่ไม่มีวันหลุดพ้น”
ลึกลับ,ระทึกขวัญ,แฟนตาซี,แฟนตาซี,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“ในห้องพักราคาถูกที่ใครๆ ก็เมิน…เธอพบกระจกเก่าใบหนึ่งที่ไม่เคยสะท้อนเพียงเงา แต่สะท้อนความตาย ความลับ และอดีตที่ไม่มีวันหลุดพ้น”
ผู้แต่ง
Aranya726
เรื่องย่อ
เมื่อ ลีน่า นักศึกษาหญิงปีสุดท้าย ย้ายเข้าหอพักเก่าที่เคยถูกปิดตายไปนานหลายปี เพราะค่าเช่าราคาถูกจนเหลือเชื่อ เธอจึงไม่ลังเล…แต่กลับพบว่าในห้องพักของเธอมีกระจกบานหนึ่งตั้งอยู่ตรงมุมห้องกระจกที่ไม่มีใครกล้าแตะ และไม่เคยสะท้อนเธอเพียงคนเดียว
คืนแล้วคืนเล่า เธอได้ยินเสียงกระซิบ แว่วหัวเราะจากที่ว่างเปล่า เงาดำเริ่มเคลื่อนไหวในมุมสายตา และเพื่อนร่วมหอเริ่มหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ลีน่าต้องสืบหาความจริงว่า ใคร คือเงาในกระจก และ ทำไม ห้องพักนี้จึงไม่มีใครกล้าอยู่มานานถึง 27 ปี พร้อมทั้งเปิดโปงปริศนาเกี่ยวกับ “อีฟ” เด็กสาวที่เคยอยู่ห้องนี้…และไม่เคยจากไปจริงๆ
แต่ยิ่งเธอเข้าใกล้ความจริงมากเท่าไหร่…สิ่งที่สะท้อนในกระจกกลับยิ่ง “อยากเป็นเธอ” มากขึ้นทุกที
เสียงหวีดหวิวของลมพัดลอดหน้าต่าง ทั้งที่กระจกบานนั้นปิดสนิท ลีน่านอนนิ่งอยู่ใต้ผ้าห่ม ความเย็นที่แผ่เข้ามาในห้องเหมือนมาจากที่อื่น จากด้านหลัง จากใต้เตียง หรือ…จากในกระจก
เธอหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า แต่สมองยังวูบไหวเหมือนกำลังเดินเข้าสู่พื้นที่ที่ไม่ใช่ความฝันปกติ
เธอลืมตาขึ้นพบว่าตัวเองยืนอยู่ในห้อง 402 เช่นเดิม
แต่ทุกอย่างรอบตัวเป็นโทนขาวซีด เหมือนภาพถ่ายเก่าที่ไม่มีสี ไม่มีเสียง ไม่มีแม้แต่ลมหายใจคน
กระจกยังตั้งอยู่ตรงผนังเดิม แต่ภาพในกระจกกลับไม่สะท้อนเธอ…กลับสะท้อน “ห้อง” อีกห้องหนึ่งที่เธอไม่รู้จัก ห้องนั้นมืดสลัว ผนังหลุดร่อน เฟอร์นิเจอร์แตกหัก และมีเงาร่างหญิงสาวคนหนึ่งนั่งหันหลังอยู่บนเก้าอี้ไม้พังๆ
หญิงสาวคนนั้นมีผมยาวถึงกลางหลัง ชุดนักเรียนสีจางซีดขาดวิ่นเหมือนถูกทิ้งไว้นานหลายปี เธอนั่งนิ่ง ไม่มีเสียง ไม่มีการขยับ
แต่ในทันใดนั้น…เธอหันหน้ามาช้าๆ
ลีน่าขยับถอยหลัง
ใบหน้าของหญิงสาวซีดขาวไร้สีเลือด ดวงตาคล้ำลึกจนมองไม่เห็นนัยน์ตา แต่ริมฝีปากกลับยิ้ม…ราวกับรอการมาของใครสักคนมานานแสนนาน
“ลีน่า…”
เธอเรียกชื่อของเธอได้ถูกต้อง เสียงนั้นดังออกมาจากในกระจก
ลีน่าชะงัก มือสั่นเทา ริมฝีปากพูดอะไรไม่ออก เธอมองอีกฝ่ายกลับด้วยความหวาดกลัวและสงสัยปะปนกันเต็มหัวใจ
“เธอมองเห็นฉันแล้ว…ใช่มั้ย”
เสียงนั้นสะท้อนเข้ามาในหัว ไม่ใช่แค่ในหู เป็นเสียงที่เหมือนถูกสลักไว้ในสมอง บีบแน่น กดดันจนเธอแทบหายใจไม่ออก
หญิงสาวในกระจกค่อยๆ ยื่นมือออกมา แตะลงบนผิวด้านใน เสียงกระจกดัง กรึบ… เหมือนมันกำลังแตกร้าว
“ช่วยฉัน…ก่อนที่มันจะสายเกินไป…”
กรึบ… กรึก…
เสียงร้าวแตกของกระจกชัดขึ้นทุกวินาที
และทันใดนั้น…ภาพในกระจกเปลี่ยนกลายเป็นภาพของห้องน้ำมืดมิด หลอดไฟกระพริบ และมือเปื้อนเลือดวางอยู่ข้างอ่างล้างหน้าอย่างเงียบงัน
เลือดไหลเป็นทางยาวจากมุมกระจกลงสู่พื้นด้านล่าง
ลีน่ากรีดร้อง
เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาในความจริง หอบหายใจแรง เหงื่อท่วมตัว ขาทั้งสองข้างยังสั่น
ในความมืด เธอกำลังจะบอกตัวเองว่า “มันเป็นแค่ฝัน”
แต่เมื่อหันไปมองกระจกตรงผนัง…
รอยนิ้วมือเลอะเลือด…ยังอยู่
และตรงมุมกระจกมีประโยคหนึ่งเขียนไว้ด้วยของเหลวสีแดงซีดที่ยังเปียกอยู่…
“เธอเห็นฉันแล้ว…อย่าหนี”