“ในห้องพักราคาถูกที่ใครๆ ก็เมิน…เธอพบกระจกเก่าใบหนึ่งที่ไม่เคยสะท้อนเพียงเงา แต่สะท้อนความตาย ความลับ และอดีตที่ไม่มีวันหลุดพ้น”
ลึกลับ,ระทึกขวัญ,แฟนตาซี,แฟนตาซี,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“ในห้องพักราคาถูกที่ใครๆ ก็เมิน…เธอพบกระจกเก่าใบหนึ่งที่ไม่เคยสะท้อนเพียงเงา แต่สะท้อนความตาย ความลับ และอดีตที่ไม่มีวันหลุดพ้น”
ผู้แต่ง
Aranya726
เรื่องย่อ
เมื่อ ลีน่า นักศึกษาหญิงปีสุดท้าย ย้ายเข้าหอพักเก่าที่เคยถูกปิดตายไปนานหลายปี เพราะค่าเช่าราคาถูกจนเหลือเชื่อ เธอจึงไม่ลังเล…แต่กลับพบว่าในห้องพักของเธอมีกระจกบานหนึ่งตั้งอยู่ตรงมุมห้องกระจกที่ไม่มีใครกล้าแตะ และไม่เคยสะท้อนเธอเพียงคนเดียว
คืนแล้วคืนเล่า เธอได้ยินเสียงกระซิบ แว่วหัวเราะจากที่ว่างเปล่า เงาดำเริ่มเคลื่อนไหวในมุมสายตา และเพื่อนร่วมหอเริ่มหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ลีน่าต้องสืบหาความจริงว่า ใคร คือเงาในกระจก และ ทำไม ห้องพักนี้จึงไม่มีใครกล้าอยู่มานานถึง 27 ปี พร้อมทั้งเปิดโปงปริศนาเกี่ยวกับ “อีฟ” เด็กสาวที่เคยอยู่ห้องนี้…และไม่เคยจากไปจริงๆ
แต่ยิ่งเธอเข้าใกล้ความจริงมากเท่าไหร่…สิ่งที่สะท้อนในกระจกกลับยิ่ง “อยากเป็นเธอ” มากขึ้นทุกที
เช้าวันต่อมา ลีน่านั่งนิ่งอยู่ปลายเตียง ไม่ได้ขยับไปไหนตั้งแต่ตื่นนอน เธอไม่กล้าหันมองกระจก แม้มันจะนิ่งเงียบ ไม่มีเงา ไม่มีเสียง แต่มันยังอยู่
และประโยคนั้น…
“เธอเห็นฉันแล้ว…อย่าหนี”
ยังคงฝังในหัวเหมือนรอยเลือดที่ลบไม่ออก
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มือสั่นเล็กน้อย ก่อนจะค้นหาคำว่า “หอพักเก่า ม.ช.” ซึ่งเป็นชื่อย่อของมหาวิทยาลัยที่เธอเรียนอยู่
ไม่มีข้อมูลอะไรชัดเจน นอกจากกระทู้เก่าบนเว็บบอร์ดนักศึกษา ที่มีคนมาตั้งคำถามว่า
“เคยมีใครได้ยินเรื่องห้อง 402 ไหม?”
หัวข้อเงียบ ไม่มีใครตอบ มีเพียงข้อความเดียวที่ปรากฏใต้โพสต์นั้น จากชื่อผู้ใช้ที่ถูกลบไปแล้ว
“ถ้าย้ายเข้าแล้วเห็นผู้หญิงในกระจก ให้ย้ายออกทันที”
เธอกลืนน้ำลาย หัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
ลีน่าตัดสินใจลุกขึ้น เดินออกจากห้องไปยังออฟฟิศเล็กๆ ใต้หอพักที่มักไม่มีคนอยู่ เธอเคาะประตูเบาๆ แล้วเปิดเข้าไป
หญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่หลังโต๊ะก้มหน้าเซ็นเอกสาร เธอคือ “ป้านวล” ผู้ดูแลหอ ที่มองลีน่าด้วยสีหน้าไม่แปลกใจนัก
“นอนไม่หลับล่ะสิ” ป้านวลพูดก่อนจะเงยหน้าขึ้น สีหน้าเรียบนิ่ง แต่แฝงบางอย่างที่อ่านไม่ออก
“ป้า…ขอถามอะไรหน่อยค่ะ ห้อง 402 เคยมีคนอยู่ก่อนหนูไหม?”
ป้านวลนิ่งไปอึดใจ ก่อนจะถอนหายใจ
“มี…แต่ไม่เคยมีใครอยู่ได้นาน”
ลีน่ากลืนน้ำลาย “เคยมีคนชื่อ ‘อีฟ’ อยู่ที่นี่รึเปล่าคะ?”
เงียบ
ป้านวลชะงัก ใบหน้าที่เคยเฉยชาเปลี่ยนไปเล็กน้อย ดวงตาหลุบต่ำลงเหมือนลังเล
“เธอรู้ชื่อนั้นได้ยังไง”
“หนูฝันถึงเธอ…เธอเรียกชื่อหนู แล้วบอกให้ช่วย…”
ห้องเงียบลงอีกครั้ง เสียงพัดลมเพดานหมุนเอื่อยๆ เป็นเสียงเดียวที่ได้ยิน
ในที่สุด ป้านวลก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปยังลิ้นชักเหล็กหลังห้อง หยิบแฟ้มเก่าๆ สีน้ำตาลมาโยนลงบนโต๊ะ
“เด็กคนนั้นชื่อ อีฟ วรินทร นักศึกษาคณะเดียวกับเธอ เข้าย้ายอยู่ห้อง 402 เมื่อ…ประมาณสิบปีก่อน”
ลีน่าเปิดแฟ้มนั้นอย่างระวัง ดวงตาเธอไล่ดูข้อมูลข้างใน มีรูปถ่ายขาวดำของเด็กสาวในชุดนักศึกษา ใบหน้าเธอดูอ่อนเยาว์ แต่ในแววตากลับมีบางอย่างที่ทำให้รู้สึกแปลกใจ เธอคล้ายกับคนที่เธอเห็นในกระจกอย่างไม่น่าเชื่อ
“เธอหายตัวไป” ป้านวลพูดเสียงเรียบ “ไม่มีใครเจอร่าง ไม่มีหลักฐานว่าเธอเสียชีวิต แต่วันหนึ่ง…ในห้อง 402 มีกระจกตั้งอยู่กลางห้อง พร้อมข้อความบนผนังว่า ฉันยังอยู่ตรงนี้”
ลีน่าหายใจติดขัด
“นั่นเป็นครั้งแรกที่ห้องถูกปิดตาย” ป้านวลพูดต่อ “แต่พอไม่มีคนอยู่ มันก็เงียบ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราก็เลยเปิดให้เช่าอีก…”
“แล้วคนอื่นที่เข้ามา…?” ลีน่าถามเสียงแผ่ว
“ไม่เกินสามเดือน ทุกคนออกไปหมด บางคนเห็นเงา บางคนได้ยินเสียง บางคนเริ่มฝันถึงเธอ”
เธอกำแฟ้มแน่นจนเล็บจิก
“ป้าคะ…หนูจะช่วยเธอได้ยังไง”
ป้านวลมองลีน่าด้วยสายตาที่จริงจังขึ้นในทันที “ถ้าเธอเลือกจะช่วย ก็ต้องยอมรับว่าเธอจะไม่มีทางออกจากเรื่องนี้อีกจนกว่า ‘อีฟ’ จะพูดได้หมดว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนั้น”
ลีน่าพยักหน้า แม้ในใจจะกลัวจนอยากหันหลังหนีแต่ดวงตาของหญิงสาวในกระจก ความรู้สึกนั้นยังติดอยู่ในหัว
ไม่ใช่แค่ความกลัว
มันคือเสียงร้องขอความช่วยเหลือที่ไม่มีใครได้ยินมานานเกินไปแล้ว