“ในห้องพักราคาถูกที่ใครๆ ก็เมิน…เธอพบกระจกเก่าใบหนึ่งที่ไม่เคยสะท้อนเพียงเงา แต่สะท้อนความตาย ความลับ และอดีตที่ไม่มีวันหลุดพ้น”
ลึกลับ,ระทึกขวัญ,แฟนตาซี,แฟนตาซี,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“ในห้องพักราคาถูกที่ใครๆ ก็เมิน…เธอพบกระจกเก่าใบหนึ่งที่ไม่เคยสะท้อนเพียงเงา แต่สะท้อนความตาย ความลับ และอดีตที่ไม่มีวันหลุดพ้น”
ผู้แต่ง
Aranya726
เรื่องย่อ
เมื่อ ลีน่า นักศึกษาหญิงปีสุดท้าย ย้ายเข้าหอพักเก่าที่เคยถูกปิดตายไปนานหลายปี เพราะค่าเช่าราคาถูกจนเหลือเชื่อ เธอจึงไม่ลังเล…แต่กลับพบว่าในห้องพักของเธอมีกระจกบานหนึ่งตั้งอยู่ตรงมุมห้องกระจกที่ไม่มีใครกล้าแตะ และไม่เคยสะท้อนเธอเพียงคนเดียว
คืนแล้วคืนเล่า เธอได้ยินเสียงกระซิบ แว่วหัวเราะจากที่ว่างเปล่า เงาดำเริ่มเคลื่อนไหวในมุมสายตา และเพื่อนร่วมหอเริ่มหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ลีน่าต้องสืบหาความจริงว่า ใคร คือเงาในกระจก และ ทำไม ห้องพักนี้จึงไม่มีใครกล้าอยู่มานานถึง 27 ปี พร้อมทั้งเปิดโปงปริศนาเกี่ยวกับ “อีฟ” เด็กสาวที่เคยอยู่ห้องนี้…และไม่เคยจากไปจริงๆ
แต่ยิ่งเธอเข้าใกล้ความจริงมากเท่าไหร่…สิ่งที่สะท้อนในกระจกกลับยิ่ง “อยากเป็นเธอ” มากขึ้นทุกที
คืนวันนั้น ลีน่าไม่สามารถข่มตาหลับได้เลย
ในใจเธอเต็มไปด้วยคำถามมากมายเกี่ยวกับอีฟเด็กสาวที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยในห้องเดียวกับที่เธอกำลังอยู่ในตอนนี้
สิ่งที่เธอรู้แน่ชัดมีเพียงอย่างเดียว
อีฟไม่ได้จากไปไหน…เธอยังอยู่ในกระจก
และเธอกำลังพยายามสื่อสารอะไรบางอย่างที่ถูกซ่อนไว้นานนับสิบปี
ลีน่าตัดสินใจว่าเธอต้องเริ่มจากจุดที่ใกล้ที่สุดมหาวิทยาลัยที่อีฟเคยเรียน
[เช้าวันถัดมา – อาคารหอสมุดกลาง มหาวิทยาลัย]
หอสมุดเก่าแก่ของมหาวิทยาลัยมีบรรยากาศเงียบสงบเกินไปในสายตาลีน่า
เธอเดินเลียบชั้นหนังสือไปเรื่อยๆ จนถึงโซนเอกสารเก่า ห้องแอร์เย็นเฉียบ บรรยากาศแปลกๆ ราวกับทุกตารางนิ้วบันทึกความทรงจำบางอย่างเอาไว้
เธอเดินไปที่โต๊ะของเจ้าหน้าที่บรรณารักษ์ ซึ่งเป็นหญิงวัยกลางคนผิวขาวซีด ท่าทางเงียบขรึม
“ขอโทษค่ะ พอจะมีรายชื่อนักศึกษารุ่นเมื่อสิบปีก่อนไหมคะ?”
หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างพินิจพิจารณา ก่อนจะตอบเสียงเบา “มีค่ะ…แต่ไม่เปิดให้คนทั่วไปเข้าถึง เอกสารประเภทนั้นอยู่ในหมวดปิด คุณต้องมีจดหมายอนุญาตจากคณะ”
ลีน่าผิดหวังเล็กน้อย แต่เธอไม่ถอดใจง่ายๆ “ถ้า…สมมุติว่ามีนักศึกษาที่เคยหายตัวไป แล้วเคยเป็นนักเรียนในคณะนี้มาก่อนล่ะคะ?”
คำว่า “หายตัวไป” ทำให้บรรณารักษ์คนนั้นชะงัก
ดวงตาเธอไหววูบเล็กน้อย ก่อนจะโน้มตัวเข้ามากระซิบ
“เธอชื่อ…อีฟ ใช่ไหม”
ลีน่าเบิกตากว้าง ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะพูดชื่อนั้นออกมาอย่างไม่ลังเล
“ตามฉันมา…แต่เธอไม่เคยเจอฉันที่นี่นะ เข้าใจใช่ไหม?”
ลีน่าพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
[ห้องเก็บเอกสารใต้ดิน – หอสมุด]
ห้องนี้ต่างจากด้านบนโดยสิ้นเชิง ผนังซีดเก่าเพดานเตี้ย กลิ่นกระดาษและฝุ่นคลุ้งไปทั่ว บรรยากาศหนักอึ้งราวกับอัดแน่นไปด้วยอดีต
บรรณารักษ์เปิดลิ้นชักเหล็กเล็กๆ ดึงแฟ้มหนึ่งออกมายื่นให้
“นี่คือบันทึกนักศึกษาที่ชื่อ อีฟ วรินทร รุ่นปีนั้น…แต่ระวังไว้” เธอพูดเสียงเบาลง “บางอย่างในนี้…ไม่ควรถูกเปิดออก”
ลีน่ารับแฟ้มมา เปิดมันอย่างระมัดระวัง
ภายในประกอบด้วยแบบฟอร์มลงทะเบียนเรียน รูปถ่ายนักศึกษา และ…บันทึกส่วนตัว
บันทึกเล่มเล็กขอบขาดวิ่น หน้าปกมีรอยลายมือเขียนไว้ว่า
“ความลับของฉัน”
ลีน่าพลิกหน้าแรก…ลายมือของอีฟสวย เรียบ แต่กลับมีความเร่งรีบซ่อนอยู่
“วันนี้ฉันเจอกระจกบานนั้นอีกแล้ว มันไม่เคยอยู่ที่เดิม มันย้ายเองได้…”
“ในนั้น…ฉันเห็นเงาของใครบางคนที่ไม่ใช่ฉัน”
“ทุกครั้งที่ฉันมองเข้าไป มันยิ้ม…และเรียกชื่อฉัน”
“ฉันคิดว่ามันกำลังพยายามออกมาจากข้างใน”
หน้าต่อมาเป็นภาพร่างของกระจก วาดด้วยลายเส้นหยาบแต่ชัดเจน มันเป็นกระจกแบบเดียวกับที่ตั้งอยู่ในห้อง 402 ขณะนี้
แต่ภาพในบันทึกนี้มีรายละเอียดมากกว่า…
ในกระจกของอีฟ มี “ตา” คู่หนึ่งวาดไว้ด้านใน
และใต้ภาพ มีข้อความที่เขียนไว้เหมือนร่างสุดท้ายของเธอ
“กระจกไม่ได้สะท้อนความจริง มันสะท้อนสิ่งที่ถูกทิ้งไว้”
ลีน่าขนลุกวาบ มือเธอสั่นขณะจับขอบบันทึกแน่นขึ้น เธอรู้แล้วว่า…
อีฟไม่ได้แค่เห็นเงา เธอ “ถูกตาม”
และในท้ายที่สุด เธออาจ “ถูกกลืน” เข้าไปในสิ่งนั้นจริงๆ
ก่อนลีน่าจะปิดบันทึก เธอสังเกตว่าด้านหลังปกในสุด มีข้อความจางๆ เหมือนถูกลบหรือขูดไว้
เธอค่อยๆ ใช้ไฟจากมือถือส่อง
ข้อความนั้นเขียนว่า:
“อย่าไว้ใจคนในกระจก…”